باورهایمان نیروهای هدایت کننده ای هستند که مشخص می کنند چه چیزی به رنج و چه چیزی به لذت منتهی شود.
وقتی در زندگیمان اتفاقی می افتد, ذهن دو سوال از ما می پرسد؟
1- آیا این اتفاق به معنای رنج است یا لذت؟
2- برای کسب لذت یا دوری از رنج اکنون چه کار باید انجام دهم؟
پاسخ هایی که به این دو سوال می دهیم, براساس باورهایمان است و باورهای ما از تعمیم دادن به آنچه یاد گرفته ایم که چه چیزی منجر به خوشی و یه چیزی منجر به رنج ما می شود, نشات می گیرد.
این تعمیم ها تمام اعمال ما و در نتیجه جهت و کیفیت زندگی مان را مشخص می کند.
تعمیم ها می توانید بسیار مفید باشند و به معنای مشخص کردن الگوی مشابه هستند.
ممکن است بارها تلاش کرده باشید اما موفق به انجام کاری نشده باشید, بر این اساس این باور در شما شکل می گیرد که فرد نالایقی هستید.
از آنجایی که احساس می کنید این باور در مورد شما صحیح است, با آن پیشگویی می کنید.
مشکلی که در تمام این باورها وجود دارد این است که به شما اجازه نمی دهند متوجه شوید واقعا چه کسی هستید و چه توانمندی هایی دارید و تصمیمات آینده را با مشکل مواجه می کند.
به خاطر داشته باشید که بیشتر باورهای ما تعمیم دادن تجربیات گذشته مان به وقایع امروز هستند و براساس آن تجربیات اتفاقات را تفسیر می کنیم.
انسانها موجوداتی نیستند که کارهایشان بر حسب تصادف و اتفاقی باشد, تمام اعمال ما, نتیچه باورهای ماست.
کتاب نیروی بی کران
آنتونی رابینز
