شما با یادآوری واقعه ای از تجربیات گذشته, تجسم پدیده ای در آینده و مشاهده رویدادی در زمان حال, انرژی را متمرکز می کنید.
تمرکز بر گذشته, حال یا آینده, تقاوتی ندارد, زیرا به هر صورت انرژی را متمرکز می کنید و این تمرکز سبب ایجاد ارتعاشی می شود.
با صرف زمان برای تعمق, یادآوری یا تجسم پدیده ای, یک ارتعاش درون شما فعال می شود و با بازگشت به آن فکر, دوباره آن را فعال می کنید.
با مراجعه بیش به این افکار, ارتعاش آن آشناتر شده و راحت تر می توانید آن را فعال کنید.
در نهایت این ارتعاشات به الگوی ارتعاشی فالب و درونی شما تبدیل می شود.
از آنجا که این رفتار, نقش مهمی در الگوی ارتعاشی تان بر عهده دارد, همه پدیده های هماهنگ با آن, کم کم در تجربه شما به چشم می آید.
بنا بر این دو روش قطعی برای درک ارتعاش ارائه شده وجود دارد:
* توجه به رویدادی که در تجربه شما رخ می دهد, زیرا همواره آنچه بر آن تمرکز کرده اید و اتفاقی که تجلی پیدا کرده است, با یکدیگر هماهنگی ارتعاشی دارند.
* توجه به احساسات, زیرا عواطف شما همواره باز خوردی از ارتعاش شماست.
بنابراین, برقراری ارتباط میان فکر, احاس و آنچه متجلی می شود, رویدادی به همتاست.
کتاب تجلی خواسته ها
استر هیکز
