مریخی ها (مردان) و ونوسی ها (زنان), یاد گرفتند که به تفاوت های یکدیگر احترام بگذارند و در نهایت آرامش در کنار هم زندگی کنند.
مردان پی بردند که زنان از حرف زدن خوششان می آید و با گوش دادن به حرف آنها موجبان خوشحالیشان را فراهم ساختند.
آنها با اینکه حرف زیادی برای گفتن نداشتند, یاد گرفتند که خوب گوش بدهند و متوجه شدند که گوش دادند هم چندان کار دشواری نیست.
زنان هم پی بردند که وقتی مردان تحت فشارهای روحی قرار می گیرند به غار تنهایی خود پناه می برند تا در خلوت ذهنی خود, راه حلی برای مسائلشان بیابند و دیگر از این وضعیت نگران نمی شدند.
مردها اگر حس کنند که زن ها فقط از آن ها توقع شنونده بودن دارند و نمی خواهند آنها را سرزنش کنند, بهتر گوش می دهند.
آنها دیگر می دانند که این کار زنان به آنها کمک می کند که مسائل خود را فراموش کنند و در عین حال به زنشان نیز آرامش لازم را می بخشد.
ونوسی ها هم آموختند که مریخی ها زمانی که به غار تنهایی خود پناه می برند به این دلیل نیست که دیگر به آنها علاقه ندارند.
آنها فهمیدند که در این گونه مواقع باید بیشتر از سایر موارد رعایت حال همسرشان را بکنند و مواظب او باشند.
آنها همچنین فهمیدند که اگر حواس شوهرشان به حرف هایشان نیست, کمی صبر کنند تا حواس شوهرشان دوباره جمع شود و بعد دنباله حرف را ادامه دهند.
ونوسی ها یاد گرفتند که شوهرشان نمی تواند برای مدتی طولانی به حرف های آنها گوش بدهد و در عین حال متوجه شدند که اگر با لحنی آرام از شوهر خود بخواهند که به حرفهایشان گوش دهد, او با رضایت بیشتری این کار را انجام می دهد.
سایر مطالب بخش “زندگی مشترک”
کتاب مردان مریخی, زنان ونوسی
دکتر جان گری
