برای دوست داشتن خود, باید اجازه دهیم, نور وجودمان بدرخشد.
باید هر روز کارهای خوبی را که کرده ایم در نظر بگیریم و ازخود سپاسگزار باشیم.
باید به زندگی مان توج کنیم و پیشرفت های خود را تحسین کنیم.
هنگامی که اجازه دهیم نورمان درخشان باشد, به سایرین نیز نشان می دهیم که اشکالی ندارد, آنها نیز بدرخشند.
ما از عظمت خود هراس داریم, زیرا باورهای بنیادینِ ما را به مخاطره می اندازد و هر آنچه را که به ما گفته شده است, رد می کند.
برخی از ما به موهبت های بسیاری در خود پی برده ایم و برخی دیگر فقط به چند هدیه در وجودمان آگاه هستیم, اما به ندرت با کسی روبرو شده ایم که با درخشش کامل نور درونش, راحت باشد.
هر کس, ویژگی های مثبتی دارد که پذیرفتن آن را مشکل می یابد.
از آنجا که بیشتر به ما گفته شده است, که مغرور و از خود راضی نباشیم, برخی از ارزشمندترین هدایایمان را دفن کرده ایم و همین ویژگی ها, سایه های نورانی ما را, تشکیل می دهد.
ما سایه های نورانی خود را همراه با سایه های تاریکمان, در انباری می ریزیم و با خود حمل می کنیم.
باز پس گرفتنِ, جنبه های روشنمان, به اندازه جنبه های تاریکمان دشوار است.
سایر مطالب بخش آشنایی با سایه
سایر مطالب بخش خود شناسی
(استفاده از مطالب فقط با ذکر منبع مجاز می باشد)
2 نظر
ببا سلام وعرض تشکربه خاطر مطالب بسیارعالیتون لطفا درمورد متعهد بودن برای انجام کارها وهدفهایمان هم مطلب بنویسید باتشکر
سلام عزیزم, تو مطالب این قسمت اشاره شده.