زمانی که در لحظه زندگی نکنید، احساس بی قراری و نارضایتی فرساینده ای دارید که تسکیل نمی یابد.
تنها زمانی احساس آسودگی می کنید که مشغول به انجام کاری باشید، چون در این صورت به چیزی بیرونی یعنی کارتان تمرکز کرده اید، نه به احساسی که در درون دارید.
ممکن است معتاد به کارکردن باشید و ساعت های زیادی را در طول روز مشغول به کار باشید.
هرچقدر هم که بخواهید مدتی برای خود باشید اتفاقات به گونه ای است که باز هم درگیر کار هستید.
البته باید هم اینگونه باشد، چون شما به این شکل برنامه ریزی کرده اید.

ممکن است برای دیگران تبدیل به کسی شده باشید که فرشته نجانتان هستید و همیشه آن ها را از دردسر نجات می دهید، برای همه فداکاری می کنید، تمام وقتتان را برای دوستان و اطرافیان صرف می کنید.
سپس گله می کنید که نمی دانم چرا اینقدر مشغله دارم و درگیر هستم.
پاسختان بسیار ساده است، به هیچ کس و هیچ چیز، نه نگفته اید.
وقتی که فکر می کنید باید دائما کاری انجام دهید، همیشه کسی هست که نیاز به کمک دارد یا با وجود کمبود وقت کاری را برای دیگران انجام دید، در نتیجه برای خودتان وقتی باقی نمی ماند.

افرادی که به شدت کار می کنند اگر بر کاری تمرکز نکنن، عصبی می شوند. از احساس خلا به وجود آمده ناراحت می شوند، گویا باید حتما آن را پر کنند.

نکته قابل توجه این است که پرکاری بیش از حد به گونه ای گریز ناپذیر به یک دور باطل ختم می شود.

کتاب لحظات ناب زندگی
باربارا دی آنجلیس
(در صورت استفاده از مطالب سایت قانون جذب، لطفا منبع رو ذکر کنید، ممنونم)

امیدوارم که مطالب سایت رو دوست داشته باشید
لطفا نظرتونو برام تو اینستا بفرستید

یادتون نره تو اینستا هم با من در ارتباط باشید

 پیج های اینستامون:
متافیزیک
@Anahid.future

مثبت اندیشی
@ghanunejazb.ir